DRØS:

Jo, allså. Nå har me allerede våre i Frankrike siden klokkå ti i formiddag, og ennå ha eg ikkje klart å finna svaret på et av de mest gronnleggandes spørsmålene eg e opptadde av for tiå. Nemligt dette:
Ka hette "Kånemor" på fransk?
For ikkje å snakka om "Den kombinerede innretning"?!
Eg har tenkt merr og merr på det, ittekvert så me nærmt oss grensen mydlå Luxemburg og Frankrike, og någen forslag har jo dokt opp i håvet mitt. "Mor" - e jo greit, det må bli "mere". Vett kje om det e heilt sånn det skrives, men det gør kje någe. Problemet e dette her med "kåna". Eg tenkte at eg konne prøva med "Madame", og kobla det te "mere", men "Madamemere" klinge liksom ikkkje någe særligt i norske øyrer. Det hørres merr ud så fortsettelen av serien om barnebøkene om "Mamma Mø"!
Eg konfererte hu Claire, svigerdotterå mi, så e halvt franske. Eg spurte itte et godt ord for "kåna", og hu hadde ikkje någe bere forslag enn "La Madame". Men, nå kom eg på at hvis eg ska sei " min ektefelle", så jo bare e et finare ord - men ikkje så varmt og nært så "kåna" - hette någe sånn så "Mon mari" - så fant eg ud at det "Marie-mere" måtte vera et godt forslag te "Kånemor" på fransk - ikkje minst siden min Kånemor hette Ellen Marit. Då passe "Marimere" godt. Så då blir det sånn.
Og då la eg problemet med å finna ein franske versjon av "Den kombinerede innretning" på hyllå.
Forresten så fekk eg skrøyd av fransken min i dag, hos ei onge jenta i ein boghandel. Me har glømt den franske ordbogå hjemma, så me sko kjøba ein nye her i Thionville, ein fransk-engelsk-fransk-ordbog. Hu onga jenta konne mesten ikkje forstå kaffor eg hadde brug for det....
Lyge jyseligt te halvgamle menner, disse onge, franske jentene.
Har forresten fått møje skrøyd av tysken min og, i Tyskland. Det e heilt uforståeligt. For eg snakke tysk itte innfallsmetoden, og meine at verbenes orden e ligegyldige, akkurat så faktorene e i mattematikk. Eg slenge på hjelpeverb og hovedverb i hytt og ver. Det hende og eg slenge på någen så absolutt ikkje e i nærheten av å vera verb, men svert godt kunne ha våre ein rett på menyen te ein slarven kebab-sjappa i Wittenberge.
Då Kånemor og eg la ud på denne reisen, så ska vara i 18 måneder, va me enige om at med denne turen kom me te å sprenga någen grenser. I dag - itte drøyt tri og ein halve måned om bord inngjekk me ein nye avtale. Den gjekk ud på at me sko fortsette med å åbna og sprenga grenser.
Då me forsegla avtalen passerte me akkurat ein liden by, her på Mosel. Me bestemte oss derfor for å vera litt originale, og kalla opp avtalen vår itte denne byen. Derfor hette avtalen....

-avtalen!

sveb